Wojna o Falklandy/Malwiny – starcie armii, sprzętu i morale #HistoriaWojenNaostrzu
Wojna o Falklandy/Malwiny – starcie armii, sprzętu i morale
#HistoriaWojenNaostrzu
Wojna o Falklandy (2 kwietnia – 14 czerwca 1982) była krótkim, ale intensywnym konfliktem między Wielką Brytanią a Argentyną o kontrolę nad archipelagiem położonym na południowym Atlantyku. To starcie pokazało nie tylko determinację obu stron, ale i znaczenie logistyki, morale oraz... odzieży. Tak, mundur i wyposażenie stały się nie mniej istotne niż broń w rękach żołnierza.
🧭 Skąd roszczenia? Historia sporu o Falklandy
Archipelag Falklandów (hiszp. Malwiny) był przedmiotem sporu kolonialnego od XVIII wieku. Brytyjczycy objęli trwałą kontrolę nad wyspami w 1833 roku, wypierając argentyński garnizon i ustanawiając tam swoją administrację. Od tamtego czasu Londyn utrzymywał władzę nad terytorium, mimo wielokrotnych protestów Buenos Aires.
Argentyna uznaje Falklandy za część swojego terytorium, odziedziczoną po hiszpańskiej administracji kolonialnej. Dla wielu Argentyńczyków Malwiny są symbolem narodowej dumy i walki z imperializmem. Brytyjczycy z kolei podkreślają prawo do samostanowienia mieszkańców wysp, którzy od dekad opowiadają się za przynależnością do Zjednoczonego Królestwa.
Przebieg konfliktu
Argentyna rozpoczęła inwazję 2 kwietnia 1982 roku, zajmując archipelag bez większego oporu. Wielka Brytania natychmiast odpowiedziała, wysyłając siły ekspedycyjne ponad 12 000 kilometrów od swoich wybrzeży. Konflikt trwał 74 dni i zakończył się kapitulacją Argentyny 14 czerwca.
Główne starcia:
- San Carlos (maj) – desant brytyjski, intensywne walki w trudnym terenie.
- Mount Longdon, Two Sisters, Wireless Ridge – kluczowe bitwy z udziałem piechoty.
Brytyjskie siły zbrojne: Dyscyplina i funkcjonalność
Brytyjczycy dysponowali świetnie wyszkolonymi jednostkami:
- Royal Marines (Królewscy Komandosi Morscy)
- Parachute Regiment (Pułk Spadochronowy – tzw. „Paras”)
- SAS (Special Air Service)
- SBS (Special Boat Service)
- Scots Guards, Welsh Guards, Gurkhas – w operacjach lądowych
Z punktu widzenia umundurowania – wyróżniała ich praktyczność, dopasowanie do warunków i systematyczność.
Mundur i warstwy:
- DPM 68 Pattern – podstawowy mundur kamuflażowy. Wprowadzony pod koniec lat 60., był pierwszym szeroko stosowanym mundurem brytyjskim w pełnym kamuflażu DPM. Składał się z czerni, ciemnobrązowego, średniej zieleni i ciemnego piaskowego. Charakterystyczne były nieregularne plamy z ciemnymi obwódkami i kropkami na obrzeżach. Grubszy materiał zapewniał lepszą ochronę przed wiatrem i chłodem – kluczową na surowych Falklandach.
- Arctic Windproof Smock – oliwkowa kurtka wiatroodporna używana przez Royal Marines i SAS.
- Wełniane swetry, bielizna termiczna, poncza, kominiarki – niezbędne do przetrwania w wilgotnym, chłodnym klimacie.
Sprzęt:
- Plecaki Bergen, pasy 58 Pattern z kieszeniami amunicyjnymi i manierkami.
- Buty skórzane z owijkami lub gaiterami – chroniące przed błotem i wilgocią.
- Hełmy Mk.IV i Mk.V – stalowe hełmy używane przez większość żołnierzy. Model Mk.6 wprowadzono dopiero w 1987 roku, więc nie był obecny podczas konfliktu.
Nietypowe wyposażenie:
- SAS i SBS korzystali również ze sprzętu cywilnego: kurtki Berghaus Igloo, czarne kombinezony, lokalnie modyfikowany sprzęt.
- Część żołnierzy kupowała prywatnie odzież Gore-Tex – jeszcze wtedy niestandardową.
Armia Argentyny: Improwizacja i niedobory
Siły argentyńskie obejmowały:
- Brigada de Infantería de Marina (piechota morska)
- 6. i 7. Brygada Piechoty Górskiej
- 601. Kompania Komandosów
- Jednostki poborowe (conscripto) w większości o słabym wyszkoleniu
Mundur i warunki:
- Oliwkowe mundury polowe (częściowo wzorowane na amerykańskich).
- Khaki lub woodlandy – zróżnicowanie między jednostkami, brak spójności.
- Czapki polowe, berety, hełmy M1 z czasów II WŚ.
- Buty skórzane – często bez izolacji.
Brak odpowiedniego ubrania skutkował odmrożeniami, hipotermią i niskim morale. Zgłaszano przypadki używania cywilnych ubrań i zdobycznego brytyjskiego sprzętu.
Mundur jako narzędzie przetrwania
Falklandy były testem ekstremalnym: błoto, deszcz, zimno. Mundur i ekwipunek stawały się decydującym czynnikiem walki:
- Brytyjczycy – lepsza warstwowość, sprzęt odporny na warunki, standardowe wyposażenie.
- Argentyńczycy – improwizacja, braki logistyczne, zróżnicowane umundurowanie.
Konflikt unaocznił, jak istotne są detale: sucha skarpeta, wodoodporna kurtka, dobrze skrojony pas oporządzeniowy.
Wnioski
Wojna o Falklandy to nie tylko historia polityczna, ale także lekcja o znaczeniu wyposażenia żołnierza. Zwycięstwo Wielkiej Brytanii nie było wyłącznie efektem strategii, ale również gotowości do walki w ekstremalnych warunkach.
Ciekawostka: 11 czerwca 2025 roku ze służby wycofano ostatni brytyjski okręt uczestniczący w tej wojnie – niszczyciel rakietowy HMS Bristol. Został zezłomowany w tureckiej stoczni, kończąc erę sprzętu, który brał udział w tamtych wydarzeniach.
Naostrzu.pl – tu znajdziesz odzież i sprzęt, który sprawdziłby się nawet na Falklandach.
